
Ale matematyka nie dostarcza nam narzędzi pozwalających bezpośrednio to polecenie wypełnić. Brak bezpośrednich narzędzi pozwalających wprost znaleźć rozwiązanie zadania optymalizacji oznacza, że wtedy gdy chcemy je znaleźć drogą rachunkową musimy oryginalne sformułowanie przekształcićdo postaci pozwalającej na wykonanie stosownych rachunków. Jak się o tym przekonamy w wykładach następnych jest to najczęściej odpowiednio określonyukład równań i nierówności (obecność nierówności jest kłopotliwa), którego rozwiązanie jest (lub może być, warunek konieczny!) rozwiązaniem wyjściowego zadania optymalizacji.
I ja też przyjmę taką konwencję.
Przyjmujemy, że Algorytm całych schodów nie widzi, natomiast potrafi ocenić położenie każdego stopnia w stosunku do ustalonego poziomu odniesienia, nazwiemy je wysokością (dla każdego wariantu potrafi obliczyć wartość funkcji celu).
Naukowcy i praktycy pracują nad odpowiedzią na to pytanie od mniej więcejpięćdziesięciu lat, i dalsza część tych wykładów jest poświecona zwięzłemu przedstawieniu najistotniejszych, zdaniem ich autora, dokonań w tej dziedzinie.
węzłach i
węzłach.
Tam gdzie było minimum – pojawiło się lokalne maksimum !
węzłach i zgodnie z teorią pokazuje właściwe przybliżenie tej funkcji.
Zauważmy tu, że dokładna analiza pokazała, że minimalna wartość funkcji oceniającej określona dla tych trzech siatek różni się nieznacznie. Oczywiście nie można tego powiedzieć o punktach w których ta wartość jest osiągana.